Uczulenie na nikiel najczęściej objawia się po kontakcie z biżuterią, laptopami, guzikami przy ubraniach, sztućcami, oprawkami okularów, a nawet materiałami stosowanymi przez dentystów.
Aż ¼ wszystkich osób uczulonych, to osoby mające kontakt z niklem w pracy (fryzjerzy, kosmetyczki, kasjerzy, konserwatorzy maszyn itp.). Alergię na nikiel stwierdza się częściej u kobiet.
Konsekwencją tej alergii, może być astma oskrzelowa, alergiczne zapalenie spojówek, nieżyt nosa, pokrzywka, wysypka na powierzchni pośladków i na dużych fałdach skórnych. Do objawów na nikiel należą również bolące, czerwone, popękane wargi, często wysuszone oraz zapalenia kącików ust, pokrzywki. Można odczuwać metaliczny posmak, pieczenie a także obserwuje się zaburzenia smaku.
Gdzie znajduje się nikiel?
Nikiel występuje głównie w glebie, wodzie (również pitnej), powietrzu, biosferze, a także w naszym organizmie. Od jego poziomu w glebie zależy ilość niklu w pokarmach.
Nikiel z naszego organizmu wydalany jest głównie przez nerki, a także jest usuwany z potem i żółcią. Większe stężeniu w stosunku do innych tkanek wykazano w okolicy tarczycy i nadnerczy.
Nie istnieje dieta bez niklu. Odpowiednim doborem produktów, możemy jedynie obniżyć jego zawartość w diecie.
Przestrzeganie diety uwzględniającej produkty o niskiej zawartości niklu zmniejsza objawy oskrzelowe, nosowe (np. kichanie, zatkany nos) już po 2-4 miesiącach.
Aż 4 razy więcej niklu występuje w tkankach roślin niż zwierząt.
Pokarmy bogate w nikiel: orzechy, kakao, czekolada, mąka owsiana, płatki owsiane, migdały, warzywa strączkowe, soczewica, herbata, żywność w puszkach, owoce suszone, produkty sojowe, czerwone wino, makrela, tuńczyk, śledź, ziarna słonecznika, siemię lniane.
Do produktów zawierających mniejsze ilości niklu zaliczamy: mleko krowie, jajka, sery, mięso. Pamiętajmy, że dostarczamy więcej niklu stosując naczynia ze stali nierdzewnej. Ponadto nikiel jest zawarty w wielu suplementach (m.in. dedykowanych dla osób odchudzających się).